Khmer Dictionary: លោក
Chuon Nath's Khmer-Khmer Dictionary
	- 
		    លោក  
			 ( ន.នាមសព្ទ ) 
		    		     
		   	
		   	
		   	
		       ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ), បា.បាលី ( បាលីភាសា ) ) ( ន.នាមសព្ទ ) 
		    		     
		   	
		   	
		   	
		       ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ), បា.បាលី ( បាលីភាសា ) )
 សភាវធម៌ដែលតែងកើតតែងវិនាសរឿយៗ ឬដែលបាត់ៗឃើញៗ គឺដែលកើតមានហើយបាត់ៗ ហើយមានឡើងវិញតាមកាលសម័យ; បើនិយាយដោយការរៀបរាប់ គឺ ដី, ទឹក, ភ្លើង, ខ្យល់, អាកាស; មនុស្សសត្វទួទៅទាំងអស់; ឋានមនុស្ស; ឋានសួគ៌; ឋានព្រហ្ម; ឋាននរក, ប្រេត ។ល។ ប្រើភ្ជាប់ជាមួយនឹងសព្ទដទៃបានតាមគួរដល់ការប្រកប; បើរៀងខាងដើម អ. ថ. លោកៈ; ដូចជា : លោកធម៌, លោកបាល, លោកសន្និវាស ជាដើម; បើរៀងពីខាងចុង អ. ថ. លោក, ដូចជា : ទេវលោក, ព្រហ្មលោក, មនុស្សលោក ជាដើម ។
 - លោកថា រឿងរ៉ាវសម្រាប់លោក, រឿងព្រេង ។
 - លោកកោលាហល (--កោល៉ាហល់) ការភ្ញាក់ផ្អើល, ជ្រួលជ្រើម ក្នុងពិភពលោក ។
 - លោកខាណុ ឬ --ស្ថាណុ (ព. ប្រ.) មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ក្រៃពេកទុកដូចជាដង្កត់ឬដូចជាចម្រូងក្នុងលោក ។
 - លោកគតិ ដំណើររបស់លោក គឺអំពើឬកិច្ចការរបស់មនុស្សឬសត្វ ។
 - លោកគរុ ឬ --គុរុ អ្នកធ្ងន់ក្នុងលោកឬដែលជាគ្រូរបស់សត្វលោកគឺព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ; តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ថា ព្រះព្រហ្ម ។
 - លោកចក្ខុ ឬ --ចក្សុ ភ្នែករបស់លោក គឺព្រះអាទិត្យ ។
 - លោកចលាចល (--ចៈល៉ា ចល់) ការកម្រើករំពើកក្នុងលោក ។
 - លោកចិន្តា (--ចិន-ដា) សេចក្ដីរិះគិតអំពីលោក គឺការរិះគិតរកហេតុរកដំណើរក្នុងលោក ។
 - លោកជនក (--ជៈនក់) ឬ លោកបិតា បិតារបស់លោក គឺព្រះសិវៈឬវិស្ណុ (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។
 - លោកជននី (--ជៈនៈ--) ឬ លោកមាតា មាតារបស់លោក គឺនាងឧមាឬលក្សី្ម (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ ។
 - លោកជេដ្ឋ, --ជេស្ឋ ឬ--សេដ្ឋ អ្នកប្រសើរឬចម្បងជាងសត្វលោក គឺព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ; តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ថា ព្រះព្រហ្ម ។
 - លោកត្ថចរិយា (លោក័ត-ថៈចៈរ៉ិយ៉ា) ការប្រព្រឹត្តអំពើជាប្រយោជន៍ដល់លោក (ចរិយារបស់ពុទ្ធាទិបណ្ឌិត) ។
 - លោកត្រ័យ លោកបី គឺមនុស្សលោក, ទេវលោក, ព្រហ្មលោក; មានន័យដទៃផ្សេងថា មេឃឬឋានសួគ៌, ផែនដី, ឱកាសកណ្ដាល (ចន្លោះមេឃនិងដី) ឬបាតាល ។
 - លោកធម្មតា (--ធ័ម-មៈដា) ធម្មតារបស់លោក គឺការមិនទៀងរបស់លោក ។
 - លោកធម៌ ធម៌សម្រាប់លោក គឺអាការ, សណ្តាប់ធ្នាប់ឬធម្មតារបស់សត្វលោក; តាមពុទ្ធសាសនាថាមាន ៨ យ៉ាងគឺ ១-លាភៈ ការបាន; ២-អលាភៈ ការខានបានឬខាតបង់; ៣-យសៈ ការមានយសស័ក្តិ; ៤-អយសៈ ការមិនមានយសស័ក្តិ ឬការថ្លោះធ្លាក់យសស័ក្តិ; ៥-និន្ទា ការតិះដៀល; ៦-បសំសា ការសរសើរ; ៧-សុខៈ ការបានសុខ; ៨-ទុក្ខៈ ការបានទុក្ខ ។
 - លោកធាតា ឬ--ធាត្ឫ អ្នកបង្កើតលោក គឺព្រះព្រហ្ម ឬព្រះសិវៈ (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។
 - លោកធាតុ (--ធាត) ចក្រវាល, ទំហំលោកក្នុងមណ្ឌលចក្រវាលមួយៗ ។
 - លោកនាថ អ្នកដែលជាពំនាក់របស់សត្វលោក គឺព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ; តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ថា ព្រះព្រហ្ម ព្រះសិវៈ, ព្រះនារាយណ៍ ។
 - លោកនាយក (--យក់) អ្នកដឹកនាំសត្វលោក (ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ) ។
 - លោកនិន្នាទ (--និន-នាត) សូរសព្ទគឹកកងក្នុងលោក; ដំណើរល្បីលេចឮសាយសុសក្នុងលោក ។
 - លោកនិយម (--យំ) ធម្មតារបស់លោក ។
 - លោកនិស្សរណធម៌ (--និស-សៈរ៉ៈ-ណៈធ័រ) ធម៌ជាគ្រឿងរលាស់ខ្លួនចេញចាកលោក (លោកុត្តរធម៌) ។
 - លោកនិស្សិត ដែលអាស្រ័យនៅក្នុងលោក, មនុស្សឬអ្វីៗទាំងអស់ដែលមាននៅក្នុងលោក ។
 - លោកន្តគូ (លោក័ន-តៈគូ; បា. < លោក + អន្ត “ទីបំផុត” + គូ “អ្នកដល់”) អ្នកដល់នូវទីបំផុតលោក (ព្រះខីណាស្រព) ។
 - លោកន្តទស្សី (លោក័ន-តៈទ័ស-សី; បា. < លោក + អន្ត “ទីបំផុត” + ទស្សី “អ្នកឃើញ”) អ្នកឃើញទីបំផុតលោក គឺអ្នកឃើញព្រះនិញ្វន (ព្រះពុទ្ធ, ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ, ព្រះអរហន្ត) ។
 - លោកន្តរ (លោក័ន-តៈរ៉ៈ ឬលោកន់-ដ; បា. < លោក + អន្តរ “ចន្លោះ”) ទីឬប្រទេសជាចន្លោះលោក; ឈ្មោះនរកនៅត្រង់ចន្លោះលោក (ហៅ លោកន្តរនរក ក៏បាន) ។
 - លោកន្តរិកសត្វ (លោក័ន-តៈ រ៉ិកៈស័ត) សត្វដែលកើតក្នុងលោកន្តរនរក ។
 - លោកបថ ឬ--បទ (--បត់) ផ្លូវលោក គឺសណ្ដាប់ធ្នាប់, បែបបទ, ទំនៀមរបស់សត្វលោក; ទំនៀមស្រុកទេស ។
 - លោកបាល អ្នករក្សាលោក គឺមហារាជ ៤ អង្គជាអ្នកគ្រប់គ្រងរក្សាលោក (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) ចតុលោកបាល ផង) ។
 - លោកបិតាមហា (សំ. បា. --បិតាមហ) ជីតារបស់សត្វលោក គឺមហាព្រហ្ម (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។
 - លោកប្បត្តិ ឬ--ប្រវត្តិ (--ប៉ៈវ័ត ឬ --ប្រវ័ត) ពង្សាវតារលោក ។
 - លោកប្រទីប ប្រទីប (ពន្លឺ) របស់លោក (ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ) ។
 - លោកប្រសិទ្ធ ដែលប្រាកដ, ជាក់ច្បាស់ដល់ពួកមនុស្សទួទៅ, ដែលមានគេដឹងឬស្គាល់ពេញពាស ។
 - លោកយាត្រា ដំណើរ, ការប្រព្រឹត្តទៅរបស់លោក; កិច្ចការរបស់មនុស្ស; ការរស់នៅរបស់សត្វលោក ។
 - លោកវឌ្ឍនៈ ឬ--វុឌ្ឍិ សេចក្ដីចម្រើនរបស់លោក ។
 - លោកវាទ ឬ --វោហារ សម្ដីឬវោហាររបស់លោក ។
 - លោកវិជ្ជា ឬ--វិទ្យា វិជ្ជាសម្រាប់លោក (តាមសម័យនិយម) ។
 - លោកវិទ អ្នកចេះវិជ្ជាសម្រាប់លោក ។
 - លោកវិទូ អ្នកដឹងច្បាស់នូវលោក (ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ) ។
 - លោកវិនាស សេចក្ដីវិនាសលោក, ការប្រល័យលោក។
 - លោកសក្ខី ឬ--សាក្សី (សំ. --សាក្សិន៑) បន្ទាល់របស់លោក គឺភ្លើង; ព្រះព្រហ្ម ។
 - លោកសង្រ្គោះ (សំ. --សំគ្រហ) ការសង្រ្គោះមនុស្សមិនរើសមុខ, ការជួយទំនុកបម្រុងមនុស្សផងគ្នាឲ្យបានសុខ, ឲ្យកើតសន្តិភាព ។
 - លោកសណ្ឋាន ទ្រង់ទ្រាយ ឬបែបភាពពិភពលោក, ភូគោល ។
 - លោកសន្តិភាព សេចក្ដីស្ងប់របស់លោក ។
 - លោកសន្តិសុខ ដំណើរសុខសាន្តរបស់លោក ។
 - លោកសន្និវាស ពពួកសត្វដែលនៅអាស្រ័យក្នុងលោក, ពួកមនុស្ស; លោកទាំងអស់ ។
 - លោកសព្ទ (--ស័ប) សូរសព្ទរបស់លោក; ភាសាសម្ដីរបស់សត្វលោក ។
 - លោកស្ថិតិ ដំណើរស្ថិតនៅរបស់លោក, ដំណើរដែលលោកតាំងនៅតាមកាលកំណត់; អាយុផែនដី ។
 - លោកហាស ឬ--ហាសៈ សេចក្ដីរីករាយសប្បាយរបស់ពួកមនុស្ស ។ល។
 - លោកាធិបតី (--ធិប៉ៈដី; សំ. បា. --តិ < លោក + អធិបតិ) អធិបតីរបស់លោក (មហាព្រហ្ម); ម្ចាស់របស់លោក, ម្ចាស់ទ្វីប (ស្តេចចក្រពត្តិ) ។
 - លោកាធិបតេយ្យ (--ធិប៉ៈតៃ) ការប្រកាន់យកលោកជាធំ គឺការខ្លាចចិត្តពួកមនុស្សផងគ្នា; ការប្រុងប្រយ័ត្នមិនហ៊ានធ្វើអំពើអាក្រក់ ព្រោះខ្លាចគេដឹង នឹកខ្មាសគេទុកជាមុន ។
 - លោកាធិប្បាយ ឬ - លោកាភិប្រាយ (បា. < លោក + អធិប្បាយ ឬ សំ. < លោក + អភិប្រាយ) សេចក្ដីអធិប្បាយអំពីលោកសណ្ឋាន ។
 - លោកានុវត្តន៍ ឬ - លោកានុវត្តិ (--វ័ត; បា. < លោក + អនុវត្តន ឬ អនុវត្តិ) ការប្រព្រឹត្តតាមលោក គឺការអនុលោមតាមបែបបទរបស់មនុស្ស ផងគ្នា, ការយកតម្រាប់គ្នា ។
 - លោកាមិស ឬ --សៈ (បា. --ស; សំ. --ឞ , < លោក + អាមិស ឬ --ឞ) នុយរបស់សត្វលោក គឺបញ្ចកាមគុណ (រូប, សំឡេង, ក្លិន, រស, សម្ផស្ស) ។
 - លោកាយតៈ ឬ លោកាយតសាស្រ្ត (--យ៉ៈតៈ ឬ--សាស) គម្ពីរសម្តែងគតិលោកដែលមានដំណើរសេចក្ដីរយីករយាកមិនគួរជឿ ឬគម្ពីរដែលមានសេចក្ដីបដិសេធថាឋានសួគ៌ឋាននរកមិនមាន ។
 - លោកាយតិកៈ (--យ៉ៈតិ-កៈ) អ្នកដែលស្ទាត់ជំនាញខាងលោកាយតសាស្រ្ត; បើស្ត្រីជា លោកាយតិកា ។
 - លោកុត្តរ (--កុត-តៈរ៉ៈ ឬ--កុត-ដ; បា. < លោក + ឧត្តរ “ឆ្លង; ប្រសើរ, ក្រៃលែង, លើសលែង”) ឬ - លោកុត្តរធម៌ ធម៌ចម្លងសត្វឲ្យចេញផុតចាកលោកគឺ មគ្គ ៤, ផល៤, និញ្វន ១; ហៅថា នព្វលោកុត្តរធម៌ ក៏បាន (ព. ពុ.) ។
 - លោកុត្តរចិត្ត (--កុត-តៈរ៉ៈចិត) ចិត្តដែលឆ្លងផុតចាកលោក គឺចិត្តរបស់អរិយបុគ្គល ដែលបានសម្រេចមគ្គផលហើយ (ព. ពុ.) ។
 - លោកុត្តរសម្បត្តិ (--កុត-តៈរ៉ៈសំប័ត) មគ្គផលនិញ្វន (ព. ពុ.) ។
 - លោកុត្តរាភិសម័យ (--កុត-តៈរ៉ាភិសៈម៉ៃ; បា. <លោក + ឧត្តរ + អភិសមយ) ការបានសម្រេចមគ្គផល (ព. ពុ.) ។
 - លោកុត្តរារិយមគ្គ (-កុត-តៈរ៉ារ៉ិយៈម័ក; បា. < លោក + ឧត្តរ + អរិយ + មគ្គ) ផ្លូវរបស់អរិយបុគ្គលសម្រាប់ឆ្លងចាកលោក (ព. ពុ.) ។
 - លោកេស (បា. < លោក + ឦស ឬ សំ. --ឦឝ “ដែលជាធំ”) អ្នកដែលជាធំ ឬជាចម្បងជាងសត្វលោក គឺព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ថាមហាព្រហ្ម) ។
 - លោកេស្វរៈ (--កេស-ស្វៈរ៉ៈ; សំ. < លោក + ឦឝ្វរ “ដែលជាធំ”; បា. លោកិស្សរ < លោក + ឥស្សរ) អ្នកដែលជាធំក្នុងលោកឬជាងសត្វលោក ។ នាមរបស់ពោធិសត្វដែលពួកពុទ្ធសាសនិកខាងឧត្តរនិកាយឬមហាយានសន្មតដោយផ្សែផ្សំតាមមតិរបស់ខ្លួន, ប្រកាសជំនឿថាជាធំខាងការបីបាច់រក្សាសត្វលោក ក្នុងសាសនារបស់ព្រះសក្យមុនីគោតម, ផ្គូធៀបគ្នានឹងមហាព្រហ្មឬវិស្ណុរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍ (ហៅ អវលោកេស្វរៈ ក៏បាន) ។ល។
 - ភាជនលោក ( ភាជៈនៈលោក) ប្រទេសសម្រាប់សត្វលោកនៅអាស្រ័យ, កន្លែងកើតស្លាប់របស់ពពួកសត្វ ។
 - ទេវលោក ឋានសួគ៌ ។
 - បរលោក (ប៉ៈរៈ-- ឬ ប-ល៉ោក) លោកខាងមុខ ។
 - បេតលោក ឬ ប្រេត-- (ប៉េតៈ-- ឬ ប្រេតៈ--) ឋានប្រេត, លំនៅរបស់ពួកប្រេត ។
 - ព្រហ្មលោក ឋានព្រហ្ម ។
 - មនុស្សលោក ឋានមនុស្ស; មនុស្សប្រុសស្ត្រី ។
 - យមលោក ឬ អបាយលោក អបាយភូមិ ។
 - សត្តលោក ឬ សត្វ-- ពពួកសត្វ ។
 - ឥធលោក (អិធៈ--) លោកនេះ, ជាតិនេះ ។
 - ឱកាសលោក (ឱកាសៈ--) ភាគអាកាស ។ល។
 
- 
		    លោក  
			 ( បុ. ស.បុរិសសព្ទនាម ) ( បុ. ស.បុរិសសព្ទនាម )
 ព្រះអង្គ; អ្នក; គាត់ ។ ពាក្យគោរពសម្រាប់និយាយជាជំនួសឈ្មោះបុគ្គលថ្នាក់ខ្ពស់ជាងខ្លួន ឬថ្នាក់ស្មើនឹងខ្លួន ដែលត្រូវនិយាយទៅរកឬដែលត្រូវនិយាយដល់ : អញ្ជើញលោកពិសា !; លោកមិនអញ្ជើញមកទេ ។ សម្រាប់ប្រើផ្សំពីខាងដើមនាមនាម ដែលគួរប្រកបដោយសេចក្ដីគោរព : លោកអ្នកឲកញ៉ា... , លោកអភិបាលខែត្រ, លោកនាយ, លោកឪពុក, លោកគ្រូ, លោកតា, លោកយាយ, លោកមា, លោកក្មួយ ។ល។ សម្រាប់ហៅបព្វជិតទាំងពួង : និមន្តលោកឆាន់ ។ល។
 
- 
		    លោក --  
			  
 (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) លោក ១ ន.) ។
 
- 
		    លោកន្តរនរក  
			 ( ន.នាមសព្ទ ) 
		      [លោកន់-តៈ រ៉ៈនរក់ ឬ លោកន់-ដ-- ] 		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) ) ( ន.នាមសព្ទ ) 
		      [លោកន់-តៈ រ៉ៈនរក់ ឬ លោកន់-ដ-- ] 		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) )
 (លោក + អន្តរ “ចន្លោះ” + នរក “រណ្តៅ”) រណ្ដៅនៅក្នុងចន្លោះនៃលោក ជាឈ្មោះរណ្ដៅនរក ដែលសត្វជាបុថុជ្ជនប្រភេទខ្លះប្រកាន់ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ ជឿស៊ប់ថាគ្មានបុណ្យគ្មានបាបសួគ៌នរកអ្វីទេ សត្វស្លាប់ទៅក៏សូន្យឈឹងឥតមានជាតិកំណើតតទៅទៀតឡើយ, នរកនេះកើតមានព្រោះលទ្ធិនោះឯង ។ល។ (ព. ពុ.) : លទ្ធិពុទ្ធនិយមថា សត្វជាបុថុជ្ជនណាដែលប្រកាន់ជឿថាស្លាប់ទៅសូន្យឥតមានជាតិកំណើតតទៅទៀតទេ, បុថុជ្ជននោះ កាលបើស្លាប់ក៏តែងតែកើតក្នុងលោកន្តរនរក ភ្លើងប្រល័យកប្បក៏ពុំឆេះរំលាយនរកនោះឡើយ (ព. បុ. ហៅ និញ្វននរក) ។ មើលក្នុងពាក្យ លោក ទៀតផង ។
 
- 
		    លោកា  
			 ( ន.នាមសព្ទ ) 
		    		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) ) ( ន.នាមសព្ទ ) 
		    		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) )
 (ពហុ. < លោក) លោកទាំងឡាយ (ព. កា.ពាក្យកាព្យ គឺពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) : រីអង្គព្រះសម្ពុទ្ធ សុវិសុទ្ធសេដ្ឋា ជាគ្រូនៃលោកា មនុស្សទេញ្តសឹងគោរព ។ ព្រះអង្គទ្រង់មេត្តា ត្រាស់ទេស្នាប្រាប់សព្វគ្រប់ ឲ្យសត្វក្នុងត្រៃភព ជ្រកក្នុងម្លប់សន្តិសុខ ។
 
- 
		    លោកា --  
			  
 (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) លោក ១ ន.) ។
 
- 
		    លោកិយ  
			 ( គុ.គុនសព្ទ ) 
		      [--កិយ៉ៈ ឬ --កី ] 		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) ) ( គុ.គុនសព្ទ ) 
		      [--កិយ៉ៈ ឬ --កី ] 		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
 (លៅកិក, លៅក្យ) ដែលមានក្នុងលោក; ដែលជាប់ទាក់ទងដោយលោក; សម្រាប់លោក ។ ព. ផ្ទ. លោកុត្តរ ។ ប្រើជាបទសមាសរៀងពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. --កិយ៉ៈ, ដូចជា :
 - លោកិយចិត្ត ចិត្តរបស់លោកិយសត្វ ។
 - លោកិយជន ឬ--មហាជន ជនឬមហាជនដែលមានក្នុងលោក ។
 - លោកិយទ្រព្យ ឬ--សម្បត្តិ ទ្រព្យឬសម្បត្តិសម្រាប់លោកិយជន ។
 - លោកិយធម៌ ធម៌សម្រាប់លោកិយសត្វធម្មតា ឬសណ្តាប់ធ្នាប់របស់លោកិយសត្វ ។
 - លោកិយសត្ត ឬ--សត្វ សត្វដែលមានក្នុងលោក ។
 - លោកិយសទ្ធា ជំនឿរបស់លោកិយជន; ការជឿកម្មផលរបស់លោកិយជន ។ល។
 
- 
		    លោកីយ៍  
			 ( គុ.គុនសព្ទ ) 
		      [--កី ] ( គុ.គុនសព្ទ ) 
		      [--កី ]
 ដូចគ្នានឹង លោកិយ :
 - សម្បត្តិលោកីយ៍ សម្បត្តិសម្រាប់លោកិយជន ។
 - ជំងឺលោកីយ៍ ជំងឺសម្រាប់សត្វក្នុងលោក; ប៉ុន្តែខ្មែរប្រើតាមទម្លាប់សំដៅសេចក្ដីថា អាសន្នរោគ ឬ អហិវាតករោគ ។ ព. សា. រំបល់, រំលែះ : អាលោកីយ៍កាច់ ! អារំបល់កាច់ ! (ពាក្យជេរទ្រគោះ) ។
 
- 
		    លោកុត្តរ  
			 or ... លោកុត្តរា-- or ... លោកុត្តរា--
 (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) លោក ១ ន.) ។
 
- 
		    លោកុត្តរប្បញ្ញា  
			 ( ន.នាមសព្ទ ) 
		    		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) ) ( ន.នាមសព្ទ ) 
		    		     
		   	
		   	
		   	
		       ( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) )
 បញ្ញាឆ្លងផុតចាកលោក, ឬបញ្ញាក្នុងអរិយមគ្គ ដែលនាំបុគ្គលពីលោកិយនេះឲ្យឆ្លងផុតចាកលោកនេះទៅដល់ឋាននិព្វាន ។
 
Headley's Khmer-English Dictionary
	- 
		    លោក
			 ( n ) 
		      [louk] 		     
		    
		        - detail » ( n ) 
		      [louk] 		     
		    
		        - detail »
 world, sphere of existence; universe
 
- 
		    លោក
			 ( pron ) 
		      [louk] 		     
		    
		        - detail » ( pron ) 
		      [louk] 		     
		    
		        - detail »
 you / your (used in addressing adult males who are of approximately equal rank with the speaker and Buddhist monks) ; he / him / his (used in referring to adult males who are of approximately equal rank with the speaker and to Buddhist monks) ; sir, mister (commonly used before a title or given name).
 Eg. លោកមិនអញ្ជើញមកទេ: He is not coming
- 
		    លោក
			 ( n ) 
		      [louk] 		     
		    
		        - detail » ( n ) 
		      [louk] 		     
		    
		        - detail »
 monk; man (esp. one who is respected) (2) louk, loukaʔ-
 
- 
		    លោកា
			 [loukaa] 		     
		    
		        - detail » [loukaa] 		     
		    
		        - detail »
 var. of លោក
 
- 
		    លោកា
			 ( n ) 
		      [loukaa] 		     
		    
		        - detail » ( n ) 
		      [loukaa] 		     
		    
		        - detail »
 all worlds
 
- 
		    លោកិយ
			 ( adj ) 
		      [loukəy, loukeʔyaʔ-] 		     
		    
		        - detail » ( adj ) 
		      [loukəy, loukeʔyaʔ-] 		     
		    
		        - detail »
 to be worldly, mundane, of or pertaining to the material world
 
- 
		    លោកុត្តរ
			 ( n ) 
		      [loukotdɑɑ, loukottaʔraʔ] 		     
		    
		        - detail » ( n ) 
		      [loukotdɑɑ, loukottaʔraʔ] 		     
		    
		        - detail »
 paradise; Nirvana
 
- 
		    លោកុត្តរ
			 ( n ) 
		      [loukotdɑɑ, loukottaʔraʔ] 		     
		    
		        - detail » ( n ) 
		      [loukotdɑɑ, loukottaʔraʔ] 		     
		    
		        - detail »
 Buddhist doctrine that the phenomenal world is unreal; salvation requiring passage to a supra-mundane reality
 
- 
		    លោកុត្តរចិត្ត
			 ( n ) 
		      [loukottaʔraʔcet] 		     
		    
		        - detail » ( n ) 
		      [loukottaʔraʔcet] 		     
		    
		        - detail »
 mind that is free of worldly passions
 
- 
		    លោកេស
			 ( n ) 
		      [loukeeh] 		     
		    
		        - detail » ( n ) 
		      [loukeeh] 		     
		    
		        - detail »
 First in the World (epithet of the Buddha or Brahma)
 
